Loui ^^

Podobno marzenia się spełniają tylko trzeba mocno w to wierzyć. Ja wierzyłam i spełniło się. Moje największe marzenie, a mianowicie chciałam poznać przynajmniej jednego z członków zespołu One Direction. To stało się szybciej, niż mogłam sobie wyobrazić. Nie spodziewałam się, że kiedykolwiek będę z nimi rozmawiała, że któregoś z nich dotknę.

A to wszystko zaczęło się od normalnego i fajnie zapowiadającego się konkursu muzycznego. Chodziłam do szkoły muzycznej. Śpiewałam i grałam na gitarze, to była moja pasja od zawsze. Czasem pisałam nawet swoje piosenki, lecz nikt o nich nie wiedział. To było moją słodką tajemnicą.

Wracając do konkursu. Wszyscy w mojej klasie twierdzili, że pięknie śpiewam. Nigdy nie mówiłam, że nie podoba mi się mój głos, bo było wręcz przeciwnie, ale nie uważałam się za najlepszą. Wiem, że są lepsi ode mnie. Ja mam jeszcze jeden ogromny problem. Wstydzę się publicznych wystąpień. Śpiewanie przed kolegami i rodziną nie sprawiało mi żadnych trudności, lecz gdy miałam wyjść do obcych, bałam się, że mnie wyśmieją. Mam momenty w swoim życiu, kiedy zamykam się w sobie i płaczę. Od jakiegoś czasu zdarza mi się coraz częściej. Konkurs mnie od tego uwolnił.

~*~

P: [T.I] mam dla ciebie propozycję nie do odrzucenia- urwała na chwilę, by znowu zacząć mówić- W mieście został zorganizowany konkurs, w którym miejscowe talenty mogą wziąć udział. Nagrodą jest nagranie piosenki z jakąś brytyjską gwiazdą. Jeszcze nie do końca wiadomo kto to będzie, ale wydaje mi się, że to odpowiednio motywuje cię do działania- pani spojrzała na mnie z szerokim uśmiechem.

T: No… nie wiem, czy to jest dobry pomysł.

[T.I.P]: Nie daj się prosić. Nie rozumiesz, że możesz nagrać swoją piosenkę z jakąś sławą? Ty się jeszcze zastanawiasz? Zgódź się- popatrzyła na mnie z miną zbitego pieska.

T: No niech wam będzie. Mogę wziąć udział, ale nie obiecuję, że od razu wygram.

P: Nie idziesz tam tylko po wygraną, może ktoś cię zauważy i zaczniesz z tą osobą współpracę?

T: Dobrze, ile mam czasu na przygotowanie piosenki?

P: Tydzień, wiem, że to jest bardzo mało, ale dowiedziałam się dopiero co. Wierzę w ciebie i wiem, że dasz radę.

T: To ja już lecę do domu. Muszę znaleźć coś odpowiedniego- zaczęłam pakować wszystkie swoje rzeczy do torby.

P: I takie nastawienie w tobie lubię. Powodzenia- poklepała mnie po ramieniu i odeszła.

Szybkim krokiem opuszczałam budynek szkoły. Lubię tu chodzić. Nie jest tak jak w innych szkołach, że każdy siedzi w ławce potulny jak baranek i grzecznie słucha pani. Tutaj każdy pracuje na swój sukces indywidualnie. Jasne, mamy nauczycieli, ale oni pomagają nam w rozwijaniu swoich umiejętności. Każdy robi co chce. Nie chcesz się uczyć grać lub śpiewać? To po co tu chodzisz?

Wychodząc poza ogrodzenie szkoły udałam się w stronę przystanku, ale w połowie drogi postanowiłam jednak się przejść. Jesienne słońce delikatnie pieściło moją skórę. Szłam ulicami Londynu rozmyślając nad wyborem piosenki.

Po 30 minutach byłam w domu. Kurtkę i buty zdjęłam w przedpokoju. Następnie poszłam prosto do swojego pokoju. Włączyłam laptopa i zaczęłam szukać w swojej ulubionej liście piosenek odpowiedniego utworu. Po długich zmaganiach i kilkakrotnych zmianach zdania wybrałam Wake Me Up- Avicii. Do końca wieczoru ćwiczyłam. Na szczęście jutro jest sobota, więc nie muszę wcześnie wstawać.

Cały weekend miałam zaplanowany. Ćwiczę, ćwiczę, ćwiczę. I tak było. W poniedziałek zaprezentowałam nauczycielce piosenkę.

P: Wspaniale! Teraz tylko zaplanuj sobie strój i takie tam. Chcę abyś wygrała i mam taką cichą nadzieję, że to właśnie ty będziesz zwyciężczynią.

T: Dziękuję pani. To wiele dla mnie znaczy. Obawiam się tylko tego, czy za bardzo się nie zestresuję.

P: Spokojnie, poradzisz sobie.

T: Mam nadzieję- i poszłam w swoje ulubione miejsce w tej sali, aby ponownie zaśpiewać wybrany utwór. I tak było aż do piątku.

PIĄTEK- dzień, który odmienił moje życie o 180 stopni. Dzień, w którym uwierzyłam w siebie i nie boję się już występować na dużej scenie. Dzień, w którym miał odbyć się konkurs.

Przez całą noc nie mogłam zasnąć, a jak już mi się udało to po chwili zadzwonił ten cholerny budzik. Muszę wstawać. Powoli zwlokłam się z ciepłego łóżka i stanęłam przed dużym lustrem. Zobaczyłam w nim potwora. Nie wiem, czy dam radę coś zdziałać, aby nikt się mnie nie przestraszył. Podeszłam do szafy, z której wyciągnęłam kupione specjalnie na tę okazję ubrania i poszłam z nimi do łazienki. Twarz przemyłam lodowatą wodą, aby choć odrobinę się ogarnąć. Następnie umyłam zęby i ubrałam się. Został mi tylko makijaż i włosy. Po wykonaniu wszystkich czynności zeszłam na dół. Rodziców nie było, z resztą jak zawsze rano. Nie przełknęłabym dzisiaj niczego. Wypiłam tylko szklankę wody, po czym spojrzałam na zegarek. Wskazywał 10.00. Po występu została mi godzina. Zamówiłam taksówkę, która po chwili pojawiła się pod moim domem. Wsiadłam do niej i podałam kierowcy adres. Po 15 minutach byłam na miejscu. Zapłaciłam i podziękowałam. Wyszłam z pojazdu. Stanęłam przyglądając się dokładnie wspaniałemu budynkowi. Z tej czynności wyrwała mnie moja nauczycielka.

P: [T.I], już myślałam, że nie przyjdziesz. Jak tam, denerwujesz się?- zapytała patrząc się na mnie.

T: I to jak.

P: Spokojnie. Występujesz jako druga. O nic się nie martw. Jesteś najlepsza.

Z takim założeniem weszłam do środka budynku. Nie widziałam nikogo znajomego, więc udałam się za miłą panią, która zaoferowała się mi pomóc. Oznajmiła, że za chwilę wychodzi pierwsza osoba, a zaraz po tym jak wyczytają moją kolej, mam wejść na scenę.

To już zaczęło się. Jako pierwszy występował jakiś chłopak. Chciałam, aby śpiewał wieczność. Nie chciałam wychodzić na scenę. Specjalnie nie spoglądałam na widownie, aby jeszcze bardziej się nie stresować. Gdy brunet skończył, zaproszono mnie na scenę.

Z głośników zaczęła wylatywać melodia dobrze znanej mi piosenki. Po chwili zaczęłam śpiewać. Na początku miałam zamknięte oczy, lecz kiedy poczułam się pewniej otworzyłam je. Moim oczom ukazał się tłum ludzi z wymalowanym uśmiechem na twarzach. Wtedy poczułam się tak jak przy znajomych. Po wykonaniu utworu ukłoniłam się i zeszłam ze sceny. Usiadłam na drewnianym krzesełku stojącym pod ścianą i czekałam, aż wszystkie występy dobiegną końca. Tak się stało po godzinie. Nie ruszałam się z miejsca. Jak się denerwuję wolę zostać w jednym miejscu niż chodzić z kąta w kąt. Chwilę później koło mnie pojawiła się [T.I.P].

[T.I.P]: Zaśpiewałaś jak dla mnie najlepiej ze wszystkich, wygraną masz jak w banku- przytuliła mnie- Ej, spokojnie, nie denerwuj się tak.

T: Łatwo ci mówić. Nigdy w życiu się tak nie stresowałam jak dzisiaj. Ten dzień jest koszmarny. Nie wiem

co ja tu robię. Jest tutaj mnóstwo bardziej utalentowanych osób ode mnie. Nie mam szans z nimi.

[T.I.P]: Nie opowiadaj głupstw. Kochanie, wygrasz. Mówię ci, a teraz muszę lecieć, bo za chwilę ogłoszenie wyników- zaklaskała w dłonie i radośnie podskoczyła, tym samym wywołując uśmiech na mojej ponurej twarzy.

~*~

Właśnie poproszono nas wszystkich o wyjście na scenę. Dopiero teraz zobaczyłam, dla ilu ludzi wykonywałam piosenkę. Było ich mnóstwo, o wiele więcej niż mi się wydawało.

Pr: Uwaga, uwaga, proszę o ciszę. Mamy już wyniki- prowadząca spojrzała na kopertę, po czym otworzyła ją i powoli wyciągała na wierzch kartkę, na której napisane było imię i nazwisko- Zwycięzcą jest…- przedłużała- Zwycięzcą jest [T.I] [T.N]. Gratulacje!!!- Nie wierzyłam w to co przed chwilą usłyszałam. Stałam zszokowana, jakaś dziewczyna obok  poklepała mnie po ramieniu gratulując. Dopiero wtedy wszystko do mnie dotarło. Podeszłam do prowadzącej- A teraz dowiemy się z kim nasza zwyciężczyni nagra piosenkę.

Każdy spojrzał do tyłu w stronę dużych drzwi, które po chwili zostały otwarte. Zza nich zaczęły wyjawiać się postacie mężczyzn. Nie widziałam na początku kto to konkretnie, lecz gdy jedno ze świateł poszło w ich stronę myślałam, że zemdleję. Dziewczyny na widowni i scenie zaczęły piszczeć, zrobił się ogromny szum.

T: Nie, to nie może być prawda- powiedziałam cicho.

Pr: [T.I] nagra piosenkę z ONE DIRECTION- każdy zaczął klaskać. W moich oczach pojawiły się łzy. Łzy szczęścia. 1D to mój ukochany zespół. Znam wszystkie ich piosenki na pamięć. W pokoju na ścianach wisi pełno plakatów z ich podobizną. KOCHAŁAM ICH.

Chłopcy weszli na scenę i podeszli do mnie z szerokimi uśmiechami. Liam przejął od kobiety mikrofon i zaczął mówić.

Li: W imieniu całego zespołu chciałbym ci pogratulować. Masz ogromny talent i bardzo się cieszymy, że postanowiłaś dla nas zaśpiewać. Był to dla nas zaszczyt uczestniczyć w wyborze zwycięzcy. Ogromne brawa dla tej utalentowanej i pięknej dziewczyny!- krzyknął, każdy klaskał, wiwatował. Po skończonej przemowie brunet z całych sił mnie przytulił. Moje marzenie się spełniło, ba nawet nie jedno a kilka. Chciałam ich spotkać, dotknąć, zamienić przynajmniej jedno głupie słowo, a tu… Nagram z nimi piosenkę, właśnie każdy z nich mnie przytula i gratuluje wygranej. Z każdym z osobna będę mogła porozmawiać! Nie wiem jak będę dziękować mojej wspaniałej nauczycielce i [T.I.P] za to, że kazały mi tu przyjść.

H: Brawo, nie spodziewałem się, że w takiej małej osóbce jest tak wielki głos. Jesteś najlepsza!- przytulił mnie i pocałował w policzek. JUŻ NIGDY GO NIE UMYJĘ! Nie, no dobra przesadzam. Muszę się ogarnąć i zacząć zachowywać normalnie, choć nie wiem czy w takiej sytuacji w ogóle da się zachować spokój…

~*~

Idę do studia nagrań. Już się nie mogę doczekać, aż spotkam chłopców ponownie. Od konkursu minął tydzień. Każdego dnia spotykałam się z nimi. Poznawaliśmy się. Jak człowiek wie o sobie trochę więcej niż imię to lepiej się pracuje. Tekst pisaliśmy wczoraj. Siedzieliśmy nad tym 5 godzin, ale w końcu jest i każdemu się podoba. Melodię też już mamy. Wystarczy tyko nagrać nasz śpiew. Z jednej strony bardzo się cieszę, no bo w końcu śpiewam z 1D, ale z drugiej nie chcę, żeby to wszystko się kończyło. Przez ten czas zbliżyliśmy się do siebie. Najlepiej dogaduję się z Louisem. Mam cichutką nadzieję, że będziemy się później kontaktować.

Po nagraniu i załatwieniu wszystkiego chciałam się pożegnać z chłopakami i podziękować za miłą współpracę.

Lo: Ej, gdzie ty się wybierasz?- zapytał zdziwiony.

T: No do domu. Wiem, że nie będziecie mieli czasu na kontaktowanie się ze mną, więc chcę wam bardzo podziękować, że mogłam was poznać. Jesteście wspa…- nie mogłam dokończyć, bo Lou wpił się brutalnie w moje usta. Słyszałam jak chłopcy zaczęli się cieszyć..

Lo: Nigdzie cię nie puszczę, zakochałem się w tobie i nie pozwolę ci nigdy odejść, rozumiesz?- spojrzał na mnie i musnął moje wargi.

T: Czekałam na to- rzuciłam się mu w ramiona. Chłopcy podbiegli do nas i zaczęli przytulać. Kocham tych wariatów, a Louisa KOCHAM NAJBARDZIEJ NA ŚWIECIE.

Gdyby nie ten konkurs i wygrana nigdy nie poznałabym tych wspaniałych chłopaków, a przede wszystkim nie znalazłabym miłości mojego życia. 

_________________________________________

Hejka, jestem z imaginem o Louisie. Mam nadzieję, że się podoba. Pisałam go na szybko, więc przepraszam jeżeli znajdziecie jakieś błędy.

Agan :*