Liam @,@

Cześć wszystkim :)

Dodaję imagina, ale kompletnie nie wiedziałam jak go skończyć, takie zakończenie was pewnie nie zaciekawi, bo byście chcieli więcej i w ogóle  żeby akcje się rozkręciła. 

Dlatego jeżeli chcecie uszczęśliwić inne czytelniczki napiszcie kolejną część i wyślijcie na naszą pocztę onedirectionwblogger@gmail.com

 A teraz zapraszam do czytania

Muzyczka

Przedmiot, który przychodził ci z łatwością to Chemia. Nauczyciel wyznaczył cię do konkursu. Kiedy weszłaś na salę, w której miałaś się przygotować na test reprezentujący szkołę ujrzałaś Liama. Twojego wroga. Kiedyś byliście przyjaciółmi, ale  twoi rodzice zabronili wam ze sobą rozmawiać, było wam ciężko, aż  w końcu  zaczęliście ze sobą rywalizować i dokuczać . Zakochałaś się w Liamie, jeszcze wtedy kiedy spędzaliście ze sobą mnóstwo czasu, ale niestety los chciał was skłócić . Nie los, a twoi rodzice. Wasi rodzice pracowali razem, lecz nie byli fair w stosunku do rodziców Liama i tak to się wszystko zaczęło.  Liam od razu kiedy cię zobaczył  w Sali chciał wyjść. Zatrzymała go jedynie nauczycielka chemii .

-Liam, a ty dokąd ?-zapytała

- Wszędzie, tylko żeby daleko od niej-wskazał na ciebie

-Nie chcę wiedzieć, co ci zrobiła, ani dlaczego nie chcesz z nią tu być, ale za dwa tygodnie jest egzamin, a wy jesteście jednymi z najlepszych osób w szkole, więc proszę was, dogadajcie się chociaż na czas trwania przygotowań

- No dobrze- odpowiedział i usiadł zrezygnowany na krześle

- [T.I] Zajmij miejsce obok Liama

- super- mruknęłaś pod nosem

Po długich dwóch godzinach nauki wyszłaś z Sali, za tobą tuż Liam, odwróciłaś się do niego przodem

- Możemy pogadać?- zapytałaś

- Jeżeli musimy- odpowiedział

- Liam brakowało mi ciebie, teraz  po tych dwóch godzinach razem  zrozumiałam, że  nadal za tobą tęsknie

- Ale to ty zaczęłaś mnie unikać!- krzyknął

- To nie moja wina!

- Tak to dziwne, bo to ty nie odzywałaś się jak mówiłem hej czy chciałem cię przytulić

- To rodzice zabronili mi się z tobą spotykać , ja nie chciałam, ale zmusili mnie

- Nie obchodzi mnie to

- Liam proszę- powiedziałaś łamiącym głosem- Ja cię kocham

- Nie obchodzą mnie twoje uczucia, teraz łączą nas tylko lekcje, wiec  jak możesz to zejdź mi z drogi i nie psuj  po raz kolejny raz życia

-Przepraszam. Ale wiedz, że jesteś i pozostaniesz w moim sercu na bardzo długo- odeszłaś

Kolejne zajęcia. Robiliście zadania, musieliście ze sobą rozmawiać,  Liam unikał  kontaktu wzrokowego z tobą . Było ci smutno, kiedyś zachowywaliście się jak brat z siostrą, a teraz? Wszystko zniszczyłaś.  A to wszystko przez szantaż rodziców, kazali ci przestać się widywać  z przyjacielem, bo inaczej nie poszłabyś  do tego liceum. Zawsze  chciałaś się odezwać , ale bałaś się, że rodzice się dowiedzą i będziesz skazana na inną szkołę, albo uczenie domowe. Postanowiłaś jeszcze raz spróbować porozmawiać. Akurat miałaś okazję, bo nauczycielka wyszła.

-Liam, nie myśl, że nie chciałam z tobą rozmawiać, po prostu się bałam.

- Przestań, nie wierzę ci

- Ale dlaczego?

- Zawsze sobie obiecaliśmy, że nie będziemy się okłamywać  i będziemy mówić  prawdę cokolwiek by się nie stało- powiedział z wyrzutami

- Ale ja naprawdę nie mogłam, oni mnie szantażują

- Kiedyś myślałem, że to więcej niż przyjaźń, ale potem ty to wszystko zepsułaś.

- Nie chciałam, wybacz mi- łzy zaczęły spływać ci po policzkach

- Ale to zrobiłaś- chłopak spakował książki do torby i wyszedł z Sali. Ryczałaś, w końcu przyszła nauczycielka

-[T.I] ! co się stało!?-od razu do ciebie podbiegła

-Nic takiego, nie chcę o tym mówić

-A gdzie Liam? Pokłóciłaś się z nim ? prawda?- Zapytała

- Wyszedł. Spakował się i wyszedł. Możemy przełożyć lekcję? Dziś nic się już nie nauczę, a poza tym nie ma Liama, a bez niego niezbyt coś zrobimy

-Dobrze. Nie przejmuj się wszystko będzie dobrze. Może cię podwieźć?- powiedziała nauczycielka

- Nie poradzę sobie. Muszę jeszcze zrobić kilka rzeczy po drodze, ale dziękuję- uśmiechnęłaś się do chemiczki

Weszłaś do łazienki, zmyłaś rozmazany tusz i nałożyłaś na nowo. Zamiast do domu udałaś się w dobrze znanym ci kierunku, przez  który szłaś ostatnio rok temu. Do domu Lima.

-Dzień dobry pani Payne. Jest może Liam?- Grzecznie zapytałaś

- Dzień dobry. Miło cię widzieć [T.I]. Wejdź, Liam jest u siebie. Co u ciebie słychać?

- Mi panią również. Wszystko w porządku. Jakoś leci, jest ciężko, ale daje radę. A u pani?

- A również dobrze. Jutro muszę wraz z mężem wyjechać podpisać kontrakt do Francji.  A co u rodziców? pozwalają ci już się spotykać  z Liamem?

-Ochhh… szkoda mówić, ciągle pracują.  A skąd pani o tym wie, że zabraniali?-byłaś bardzo ciekawa

- Kiedy doszło do tej kłótni mówili, że nigdy nie pozwolą spotykać się tobie z Liamem, a tym bardziej z takimi oszustami jak my.

- Bardzo mi przykro. Naprawdę ich czasami nie rozumiem. Nadal zabraniają mi tu przychodzić, a tym bardziej rozmawiać, ale ja muszę koniecznie porozmawiać  z Liamem.

- Nie przejmuj się. A teraz leć, widzę jak ci się śpieszy- jak najszybciej pokonałaś schody na górne piętro gdzie był pokój Li. Zapukałaś, usłyszałaś tylko ciche proszę.

- Liam , proszę nie traktuj mnie tak

- [T.I]! co ty tutaj robisz?

- Czy ty naprawdę tego nie widzisz? Kocham cię, ile razy mam ci to powtórzyć? Przychodząc tu ryzykuję utratę szkoły, a to wszystko dla ciebie!

- Ty nie wiesz co te dwa słowa oznaczają

- Uwierz mi wiem! Czuję do ciebie coś więcej, zawsze chciałam ci to powiedzieć, ale bałam się, że zepsuję naszą przyjaźń.  Jesteś najlepszym co mnie w życiu spotkało.

- Udowodnij mi, że mnie kochasz-stwierdził

- Ale jak?

- Pocałuj mnie- stałaś w osłupieniu, ale w końcu podeszłaś bliżej Liama

-Od dawna o niczym innym nie marzyłam- złączyłaś wasze usta w delikatnym pocałunku

-Znaczysz dla mnie tak wiele- rzekłaś, ponownie wasze usta się spotkały tym razem w bardzie namiętny sposób

- a co z twoi rodzicami?- spuściłaś głowę

- nie wiem

-Spójrz na mnie- chwycił twój podbródek i podniósł głowę lekko do góry

-Jak się dowiedzą, przepiszą mnie do innej szkoły. Wiesz, jak bardzo chciałam chodzić do tego Liceum.

- Wiem, zawsze mi o tym mówiłaś

- Przyjdź jutro do mnie- palnęłaś

- Co, ale twoi rodzice..

-Tak wiem, nie obchodzi mnie to. Już raz ciebie straciłam nie pozwolę popełnić tego błędu po raz  drugi.

- To może ty przyjdź? U mnie możemy się spotykać. Moi rodzice bardzo cię lubią.- patrzał ci głęboko w oczy

-Nie. Muszę im powiedzieć, bo chyba jako mój chłopak masz prawo przychodzić do mnie.

-Im to się nie spodoba, znam twoich rodziców, tak łatwo nie odpuszczają.

- Najwyżej przepiszą mnie

- Nie chcę byś przeze mnie cierpiała

- spokojnie. Najważniejsze, że jesteśmy razem tu i teraz- przytuliłaś się

(A to takie ode mnie na Halloween )

_____________________________________________________

I jak ? podoba się? A może wiesz jak napisać kolejną część, ich dalsze losy? Naprawdę ja nie gryzę !! a nawet nie mam jak, pewnie mieszkamy do siebie bardzo daleko więc nie bójcie się i wysyłajcie prace :) 

Kocham was robaczki i przepraszam, że zawsze tyle czekacie, ale niestety szkoła :/ Znów jestem chora i muszę nadrobić :( totalna masakra.../N