Imagin Liam C:

Byłaś normalną nastolatką. No może nie do końca normalną, bo znałaś One Direction. Od małego przyjaźniłaś się z Liamem. Doszło nawet do tego, że byliście razem, ale nie na długo, bo chłopcy musieli wyjechać i Liam z tobą zerwał. Nie załamywałaś się tylko cały czas szłaś do przodu. Przecież nie zerwaliście przez to kontaktu. Jesteście przyjaciółmi i macie ze sobą kontakt. Nawet lepszy niż wcześniej. To cię cieszyło najbardziej.

Pewnego dnia jak codziennie wracałaś do domu autobusem. Wszystkie miejsca były zajęte oprócz jednego koło jakiegoś chłopaka w kapturze. Byłaś zmęczona i nie miałaś ochoty stać, więc postanowiłaś usiąść na wolnym miejscu.

T: Przepraszam… wolne?- zapytałaś się dla upewnienia.

C: Taa… [T.I]?

T: Liaś- rzuciłaś mu się na szyję. Wszyscy ludzie będący w autobusie spojrzeli się na was jak na głupków.

L: Siadaj i opowiadaj co tam u ciebie…

Zaczęliście rozmawiać. Powiedziałaś mu co działo się u ciebie, gdy go nie było, a on opowiedział tobie o chłopcach i trasie. Autobus zatrzymał się na przystanku, na którym wysiedliście.

L: No to teraz możemy się normalnie przywitać- wskoczyłaś chłopakowi w ramiona. On uniósł cię i lekko musnął twoje usta. Tego się nie spodziewałaś, lecz oddałaś mu pocałunek. Tak  bardzo się stęskniłaś za smakiem jego ust. Gdy już się od siebie oderwaliście spojrzeliście w swoje oczy. Znowu poczułaś się tak wyjątkowo.

T: Tęskniłam za tobą, nawet nie wiesz jak bardzo- powiedziałaś nadal głęboko patrząc w oczy chłopaka. Ten tylko się uśmiechnął i ponownie pocałował.

L: Czy zechcesz ponownie zostać moją dziewczyną.

T: Liam… To nie jest takie proste… Ja nie chcę tego przeżywać kolejny raz… Nie chcę cię stracić…

L: Ale mnie nie stracisz. Pojedziesz ze mną. Niedługo kończysz szkołę i będziesz wolna.

T: Gdzie byśmy mieli jechać?

L: Jak to gdzie? Do Londynu. Wiem, że to jest twoje największe marzenie. A ja je teraz spełnię.

T: To prawda… Ale to nie znaczy, że z Toba pojadę. Nie chcę zostawiać tutaj przyjaciół, a przede wszystkim rodziny. Jak wyjadę nie będziemy się za często widzieć, a przecież wiesz jacy oni są dla mnie ważni.

L: Można to zupełnie inaczej załatwić. Kochanie o nic się nie martw. Zrobię wszystko, abyś ze mną pojechała i najważniejsze żebyś była szczęśliwa- lekko musnął twoje usta. Później złapał cię za rękę i poszliście w stronę twojego domu. Droga nie zajęła wam więcej niż 5 minut. W domu jak zwykle o tej porze nie było nikogo. Twoi rodzice pracują do późna, a rodzeństwo ma coś lepszego do roboty, więc jesteś sama. Chłopak po wejściu do przedpokoju zaczął się rozglądać na wszystkie strony, tak jakby czegoś szukał.

L: Nic się tutaj nie zmieniło.

T: A co się miało zmienić?- powiedziałaś lekko zdziwiona, lecz z szerokim uśmiechem na twarzy.

L: No nie wiem. A może… pójdziemy do twojego pokoju?- mówiąc to powoli zbliżał się do ciebie.

T: Proszę cię przestań-zaśmiałaś się- Lepiej myśl jak mnie przekonać do wyjazdu, bo ja tak łatwo się nie poddam, a teraz idę robić lekcje, bo w końcu jutro szkoła.

L: Przyjechałem tu specjalnie dla ciebie, a ty mnie po prostu olewasz- zrobił smutną minkę.

T: No już nie gniewaj się- przybliżyłaś się do niego i lekko musnęłaś jego usta- wiem, że ci za chwilę przejdzie.

Poszłaś do swojego pokoju z zamiarem zrobienia pracy domowej. Jeszcze 2 tygodnie i wszystko się skończy. Prawdopodobnie wyjedziesz do Londynu i wszystko się zmieni. Bardzo chciałaś tego wyjazdu, ale niech się chłopak trochę pomęczy. Zobaczymy co wymyśli ;)

Po godzinie skończyłaś i włączyłaś laptop. Postanowiłaś się przebrać. Następnie położyłaś się na łóżku i zaczęłaś przeglądać Facebooka, Twittera i inne stronki. Nie było nic ciekawego, więc postanowiłaś wyłączyć komputer i zejść na dół. Ciekawiło cię co w tym czasie robił Liam. Niby taki spokojny, ale czasem miał różne odpały ^^

Powoli schodziłaś po schodach. Poczułaś piękny zapach. Poszłaś do kuchni, w której ujrzałaś krzątającego się z kąta w kąt Liama. Oparłaś się o framugę drzwi i przyglądałaś się jego dokonaniom.

L: Nie patrz się tak na mnie, bo to stresuje- powiedział odwrócony do ciebie tyłem. „Jak on w ogóle mógł wiedzieć, że ja tam stoję”- pomyślałaś.

T: Jeszcze nie raz zobaczę cię w takiej roli, więc się przyzwyczajaj kotku.

L: Hmm… Czy to była jakaś propozycja?- podszedł do ciebie. Momentalnie twoje ręce znalazły się na jego karku. On objął cię w talii. Już mieliście się pocałować, lecz przerwały wam głosy dochodzące z przedpokoju.

S: Ooo Liam… Co ty tu robisz???- zapytała mocno zdziwiona siostra.

L: Przyjechałem do swojej dziewczyn- wymawiając te słowa głęboko patrzył w twoje niebieskie oczy.

B: Od kiedy wy jesteście razem, przecież zerwaliście- do rozmowy przyłączył się twój brat.

T: Rozstaliśmy, ale znowu jesteśmy razem, zadowoleni?- spojrzałaś na nich z szerokim uśmiechem- A tak w ogóle to gdzie są rodzice?

M: Tu jesteśmy- odpowiedziała na twoje pytanie mama- A coś się stało, że się o nas pytasz, córeczko.

L: W sumie to tak.

Ta: Tylko mi nie mówcie, że [T.I] jest w ciąży- wszystkie oczy zwróciły się na ciebie.

T: Co ty tato?? Oszalałeś?

Ta: No to teraz wszystko przeżyję- odpowiedział z szerokim uśmiechem.

L: To może najpierw zjemy obiad, a potem porozmawiamy- zaproponował Li.

M: Ugotowałeś coś dla nas? Jesteś wspaniały!

T: Mamo, nie zapominaj, że to mój chłopak i że jest zajęty- na te słowa wszyscy się zaśmiali.

Razem z Liamem nakryliście do stołu, a później podaliście obiad. Wszystkim bardzo smakował.

M: No to jak już zjedliśmy, to powiedzcie w końcu o co chodzi, bo ja zwariuję.

L: Chodzi o to, że chciałbym, aby [T.I] zamieszkała ze mną w Londynie. Tylko, że jej bardzo zależy na tym, aby była przy niej rodzina, więc tak sobie pomyślałem, że może państwo pojechaliby razem z nami. Ja mam dom, w którym byście zamieszkali, a [T.I] mieszkałaby ze mną i chłopakami. Kupię wam bilety. Nie będziecie musieli się o nic martwić. Tylko błagam zgódźcie się na to, bo nie chciałbym znowu tracić kobiety mojego życia- po ostatnim zdaniu chłopak wpił się w twoje usta. Rodzice i rodzeństwo byli zszokowani. I tak wszystko zależało od taty, który zawsze podejmował decyzję. Wszystkie oczy tym razem zwróciły się w jego stronę. Każdy wyczekiwał odpowiedzi.

Ta: Wiesz, że to bardzo trudna decyzja- zwrócił się do Liama- Tu mamy pracę, a tam nie będziemy mieli nic.

L: O pracę się nie martwcie, bo o wszystkim pomyślałem. Jesteście zatrudnieni na tych samych stanowiskach w tej samej firmie co tu, tylko, że tamta jest  w Londynie.

M: Powtarzam ci to już dzisiaj drugi raz, ale ty naprawdę jesteś niesamowity.

T: Tato, a więc…

Ta: No dobrze. Zgadzam się. W końcu jakaś zmiana nam się przyda. No nie???

Wszyscy zaczęli się cieszyć. Wskoczyłaś Liamowi w ramiona. On po raz kolejny dzisiaj cię pocałował. Teraz wszystko miało być idealne i takie było.

Po 2 tygodniach przeprowadziliście się do Londynu na stałe. Nie zamierzacie wracać do wcześniejszego miejsca zamieszkania. Jedziesz razem z Liamem i chłopakami w trasę koncertową. Zapomniałaś o swoim poprzednim, beznadziejnym życiu. Wszystko jest tak jak sobie wymarzyłaś. 

____________________________________________________

Hejka :)

Dodałam imagina o Liamie, wiem że niedawno był ale nie miałam nic innego na laptopie.

Niallowa miała dzisiaj dodać kolejną część imagina o Zaynie, ale ma nieplanowany wyjazd i nie ma dostępu do komputera za co was BARDZO przeprasza :)

Piszcie jak wam się podoba 

Do następnego kocham was Agan :*